ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

ดอกไม้ในห้องสี่เหลี่ยม

๏  ห้องสี่เหลี่ยมคับแคบอึดอัด

เจ้าดอกไม้ถูกมัดอยู่กับที่

ความมืดยืดโยงโค้งราวี

ความช้ำย่ำยีทุกทีช้ำ

ตึกสูงระฟ้า

ดอกไม้เจ้ามาแต่ดินต่ำ

ฝันใดเพ้อเจ้อที่เลอล้ำ

นำเจ้ามาสู่มาอยู่นอน

รวีแสงแรงรักเคยพักพิง

น้ำใสใจจริงแต่กาลก่อน

หลีกเร้นเผ่นโผนกระโจนจร

ด้วยฤทธิ์แรงร้อนอันใดดล

กลีบงามเคยกรีดกราย

แห้งเหี่ยวคล้ายคล้ายใกล้จะหล่น

กิ่งใบดำด้านน้ำตาลปน

ลำต้นไม่ใช่ต้นของตนเดิม

อยากจะกลับแผ่นดินเก่า

กลับไปบรรเทาไปริเริ่ม

ไปสร้างไปก่อไปต่อเติม

ไปเพิ่มพลังคืนชีวิต  ฯ

๏  ค่อยค่อยชูช่อเกสร

อันหัวใจอ่อนอ่อนเองลิขิต

จุ่มอากาศวาดปานนิรมิต

เป็นหน้าต่างโสภิตเพียงตา

แล้ววาดมือมาแก้มัด

ความหวังแจ่มชัดที่ดวงหน้า

กระโดดออกไปไม่ช้า

ลาห้องสี่เหลี่ยมเสียที  ฯ

๏  ลอยละลิ่วร่วงลง

ด้วยทระนงล้นปรี่

ลมหวืดหวือวื่อกระพือวี

ปถพีเบื้องล่างล้วนลาดปูน

ดินชื้นน้ำชุ่มชรอุ่มเขียว

ยอดหญ้าเล็กเรียวสาบสูญ

จันทร์แรมแอร่มฟ้าแสนอาดูร

แสงนีออนเจริดจรูญจรัสเจือ

กระจัดกระจายจากกระแทก

กระถางแตกแต่ใช่ไร้ใครก่อเกื้อ

รอบกายปูนปกที่รกเรื้อ

ยังแผ่เผื่ออย่างเย็นเยียบและเงียบงัน

ยื่นให้ซึ่งรอยแตก

เพียงพอแทรกรากลงอยู่คงมั่น

เมื่อฝนมาฟ้าใหม่ร่ายรำพัน

เพลงสวรรค์จะต้อนรับการกลับคืน  ๚ ๛

ทิวฟ้า ทัดตะวัน

๒๔ มกราคม ๒๕๕๐