ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

แสงส้มลอดรั้วไม้ ต้องใบหน้าคนเบื้องหน้า เราคุยกัน เขาพูด ส่วนฉัน ฟัง ถ้อยคำพรั่งพรูเป็นสาย ราว ตัวโน๊ตชักแถวบนบรรทัดห้าเส้น ... โสตสัมผัสรับทุกเรื่องราว พิเคราะห์
เฉก ผ้าขาวกรองเศษหอมของใบเตย ทำขนมเปียกปูน สายตาจ้องจับทุกเสี้ยวไหว อิริยาบถ ... บางคราว จำค้องเสสายตา
มองดอกไม้ในแจกัน มิกล้า สบตรงๆ ... กลัวเหลือเกิน กลัวสายตา ฟ้องร้องเจ้าของ กลัวความรู้สึกที่เก็บไว้ ณ ที่ลึกสุด ของหัวใจ จะถูกเผย ........ คงเก็บความจริงนี้ ไว้กับตัวอยู่เรื่อยไป ความจริงที่ว่า รัก รักมากเหลือเกิน ……..