บทกวี

จากหุบเขาฝนโปรยไฟอาลัยนัก

by จู พเนจร @May,26 2006 12.30 ( IP : 58...151 ) | Tags : บทกวี

จาก"หุบเขาฝนโปรยไฟ" ในดงลึก ยามดื่นดึกเงียบเหงาเทือกเขาหลวง "ป่าน้ำค้าง" พร่างพรำลงบำบวง "สะพานขาด" ลับล่วงไปนิรันดร์ ให้ "คนใบเลี้ยงเดี่ยว" เปล่าเปลี่ยวเหงา "ยามเช้าของชีวิต" เคยคิดฝัน คิดถึง"กนกพงศ์ สงสมพันธ์" "แผ่นดินอื่น" ที่นั้นเป็นอย่างไร เสียงพิมพ์ดีตอกแป้นไยแค้นขื่น มืดทะมื่นถมทุกข์แห่งยุคสมัย โอ,คนหนุ่มดุ่มเดินไม่เกินไกล โลกกระไรโหดร้ายทำลายลง "โลกหมุนรอบตัวเอง" อย่างเคว้งคว้าง ทุกทุกอย่าง-แหลกยุ่ย-เป็นผุยผง โอ,"ถนนนักเขียน" เผจียรผจง จักคู่คงคืนค่าสู่นาครฯ ยัง-ยังไม่สิ้นหวังไปทั้งสิ้น ยิน-ได้ยินใช่ไหมใจถ่ายถอน.. อำลาอาลัยพี่กนกพงศ์ สงสมพันธ์ 13 กุมภาพันธ์ 2549

ขออภัย ขณะนี้เว็บไซท์ของดการสร้างหัวข้อใหม่และการแสดงความคิดเห็นไว้ชั่วคราว
ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่เว็บไซท์
"ก๊วนปาร์ตี้"
เว็บไซท์นี้เปิดมาเพื่อ เป็นพื้นที่สาธารณะ สำหรับบันทึกเรื่องราว ทางด้านวรรณกรรม ทุกรูปแบบ ท่านสามารถส่งบทความ - เรื่องสั้น - บทกวี เพื่อมาแลกเปลี่ยนกันอ่าน โดยคลิกส่งได้จากด้านล่างนี้
คลิกเพื่อ >> ส่งบทความ | ส่งเรื่องสั้น | ส่งบทกวี | ปกิณกะ